Trzecie przedstawienie "Dziadów", zjawiające się tuż po sobie w niedługim czasie, daje poczucie, iż Mickiewicz stał się na Ślą­sku poetą uprzywilejowa­nym. Na przeglądzie mło­dych reżyserów oglądaliśmy "Dziady" opolskie na zło­mowisku współczesnej cywi­lizacji, w Operze Śląskiej po­jawiły się "Dziady" muzycz­ne w harmonijnym układzie Tadeusza Bradeckiego, a te­raz w Zabrzu mamy nową mickiewiczowską propozycję (po "Balladach i roman­sach") Ireny Jun i Jerzego Kaliny, które to nazwiska muszą być równorzędnie wymieniane, gdyż jednako­wo nobilitują premierę. Irena Jun, kochająca poezję i doświadczona re­cytatorka zadbała o kunszt słowa, a Jerzy Kalina, mistrz peformance'u i wi­dowisk przestrzennych, ale i aktywny w wielu innych dziedzinach plastycznych (rzeźbiarz, scenograf i fil­mowiec), zapewnił mickie­wiczowskim Zaduszkom ogromną widowiskowość. Przedstawienie w Zabrzu obejmuje wyłącznie część II "Dziadów", tę najwcześ