Różne już przeżywaliśmy in­terpretacje postaci mistrza Twardowskiego, który w pogoni za władzą zaprzedał szata­nowi duszę. Ta niesłychanie bogata pod względem tematycznym legen­da, niepokoiła również fanta­zję największych naszych poe­tów: Adama Mickiewicza i Ju­liusza Słowackiego - skoro pierwszy z nich poświęcił tej tematyce jedną z ballad - a drugi, akcję Przygotowania (Kordian) umieścił właśnie ko­ło chaty "sławnego niegdyś czarnoksiężnika Twardowskie­go". Kazimiera Jeżewska dała nam nowe wcielenie tej legen­darnej - a tak zrośniętej z na­szą tradycją narodową posta­ci. Twardowski-Jeżewskiej - to typowy wytwór pogranicza dwóch epok: średniowiecznej i renesansowej. To człowiek, którego już urzekła wiedza, a który jeszcze - nie mając od­powiedniego przygotowania naukowego - traktuje jej przeja­wy jako zjawisko nadprzyrodzone. Wie już, że wiedza daje sławę, obdarza władzą - ale idąc mylnymi drogami do jej zdobyci