Jeżeli książki leżą na półkach i w stertach na podłodze, to musi być mieszkanie intelektualistki. Na scenie im. Haliny Mikołajskiej w Teatrze Dramatycznym widzimy nowojorskie lokum Hannah Arendt, autorytetu moralnego, filozofki i teoretyczki polityki. Jest rok 1975 - rok śmierci Arendt. Ponad dziesięć lat wcześniej była sprawozdawczynią procesu Adolfa Eichmanna, co zaowocowało reportażowo- politologiczną książką Eichmann w Jerozolimie. Rzecz o banalności zła. Stąd też izraelska autorka Savyon Liebrecht nadała swemu opartemu na faktach dramatowi tytuł: Rzecz o banalności miłości. A uczucie to łączy osoby absolutnie niebanalne: Hannah Arendt, w 1925 roku osiemnastoletnią studentkę filozofii, i jej nauczyciela i kochanka, wówczas dwukrotnie od niej starszego Martina Heideggera. Dla Fraulein Arendt jest to uczucie skierowane nie tylko do mężczyzny, ale do duchowego przewodnika i mistrza. Dla niej to nie tylko związek ciał, ale i - a może przede wsz