"Córki powietrza. Sen Balladyny" w reż. Ignacio Garcii z opolskiego Teatru im. Kochanowskiego na 44. Opolskich Konfrontacja Teatralnych. Pisze Magda Mielke w Teatrze dla Wszystkich.

Polsko-hiszpańska koprodukcja w reżyserii Ignacio Garcii "Córki powietrza. Sen Balladyny", z opolskiego Teatru im. J. Kochanowskiego, łączy dwa kanoniczne dramaty, romantyczną "Balladynę" Juliusza Słowackiego i barokowe "Życie jest snem" Pedro Calderona. Temat wewnętrznych pragnień, destrukcyjnego zabiegania o władzę i poświęcenia najbliższych w imię wielkości, mimo upływu lat, nie traci na aktualności. Jednak sama realizacja - początkowe przeplatanie obu sztuk, a następnie łączenie ich w jedną całość - nie wypada zbyt czytelnie. Treść "Balladyny" dominuje, a sensy ulegają rozmyciu. W spowitej dymem, mrocznej scenerii Modelatorni, na scenie-arenie przykrytej czerwonym materiałem, otoczonej z czterech stron widownią, odbywa się walka o władzę, walka na śmierć i życie, w której wartą poświęcenia jest nawet tak gorąco deklarowana miłość. Wysoko nad sceną wisi korona - symbol pragnień, dążenia do wielkości i niedostępnych zaszczytów.