Dramaturgia Arthura Millera jest społecznie zaangażowana, mocno osadzona w konkretnej rzeczywistości, obce jej są efekciarskie dziwności, wahania, dwuznaczności, prostymi drogami zmierza do celu, czasem może nazbyt prostymi, nie obawiając się mentorstwa, publicystycznej dydaktyki, ascezy moralitetu. Sam Miller dzielił swoje sztuki na dramaty społeczne i dramaty rodzinne, ale i w pierwszych, i w drugich interesował go w istocie ten sam problem: wpływ świata zewnętrznego na życie jednostki, kształtowanie losu ludzkiego okolicznościami społecznymi. Szczególnie chętnie rozpatrywał te zagadnienia na przykładzie biografii mężczyzn. Komiwojażer Willy Loman ze "Śmierci komiwojażera", doktor Eddie Carbone z "Widoku z mostu", farmer John Proctor z "Czarownic z Salem"... Wszyscy oni zmagają się z losem, usiłują rozwikłać społeczne i etyczne dylematy naszych czasów. W "Czarownicach z Salem" dylematem tym jest straszne widmo terroru przekształcającego się w m