"Fabula rasa" w reż. i choreogr. Macieja Kuźmińskiego w Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu. Pisze Katarzyna Nowicka w portalu kultura.poznan.pl.

"Fabula rasa" Polskiego Teatru Tańca to od początku do końca spójna realizacja - od monochromatycznej scenografii, przez wspaniałe synchrony choreograficzne, aż po kostiumy i doskonale współistniejącą z ruchem muzykę. Tancerze kołysani szumem własnych ciał rozpoczynają spektakl, który od samego początku doskonale współistnieje z muzyką poznańskiego kompozytora - Zbigniewa Kozuba. Cały rys choreograficzny opiera się na liniach, wertykalnych położeniach tancerzy, rewelacyjnych synchronach. Od pierwszych minut spektaklu jesteśmy świadkami wędrówki artystów w głąb osobowości człowieka, będącego na granicy pomiędzy tym co ziemskie, a tym co metafizyczne. To fizyczne przekraczanie przez tancerzy scenicznego horyzontu, imitacja ruchów powielanych przez balet stanowi metaforę przekraczania granic sacrum i profanum, doczesności i wieczności. To nie tylko taneczny obraz szkiców literackich Edwarda Stachury, którymi inspirował się choreograf, lecz ró