"Bracia i siostry" w reż. Mai Kleczewskiej w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu oraz "Podróż zimowa" w reż. Mai Kleczewskiej Teatru Powszechnego w Łodzi i Teatru Polskiego w Bydgoszczy. Pisze Aneta Głowacka w Opcjach.

Rzeczywistość kreowana w spektaklach Mai Kleczewskiej wyłania się z epizodów, fragmentów, odprysków zdarzeń i figur, z - wydawałoby się - niepowiązanych ze sobą scen, które rządzą się logiką snu i wolnych skojarzeń albo logiką terapii, której poddawani są bohaterowie. Nie ma tu pełnowymiarowych wydarzeń ani punktów węzłowych, nie ma ostatecznych rozstrzygnięć. Zdarza się, że reżyserka odchodzi od zapisanej w dramacie fabuły, opowiadając ją od końca, jak w przypadku "Płatonowa" Antona Czechowa czy "Burzy" Williama Szekspira, do której, poza zmianą kolejności scen, wprowadziła postać nieobecnej w tekście matki. Bywa, że bohaterowie sklejeni są z kilku postaci literackich. Czasami ten sam aktor wciela się w kilka postaci, te zaś przechodzą jedna w drugą. Ich tożsamości nakładają się na siebie, rozmywają. Świat przedstawiony jest manifestacyjnie niepełny, zrodzony z okruchów informacji i sygnałów. Nie inaczej jest w ostatnich spekt