Dla człowieka bardziej obytego z teatrem, sztuka austriackiego pisarza Hansa Krendlesbergera "Zadanie" (tłumaczenie Henryka Voglera), której prapremiera odbyła się w Teatrze Kameralnym, nie będzie - w znaczeniu nowinkarskim - rewelacją.

Gromadzi ona, lub wchłania, szereg doświadczeń światowej dramaturgii, do czego zresztą w jakiś sposób przyznaje się sam autor, a tłumacz jej, zgrabnie podanej literacko wersji polskiej, uzupełnia to jeszcze w drukowanym programie teatralnym konkretnymi nazwiskami twórców. Jest więc "Zadanie" jakby zadaniem na temat: Kafki, Ionesco, Becketta, Geneta, Sartre'a - a także można się tu doszukać klimatu twórczości naszego Witkacego. Krendlesberger zbiera od tzw. awangardowych dramatopisarzy co przedniejsze (a użyteczne w jego utworze) chwyty formalne. Karmi siebie i nas kąskami teatru absurdu oraz teatru okrucieństwa. Przetrawia też modne - dawniej i dziś na Zachodzie - prądy filozoficzne, albo zaledwie skromne nurty różnych filozofijek, dziesiątych wód po egzystencjalizmie. Ale, co najważniejsze, ten 45-letni pisarz, dziennikarz i reżyser radiowyz Lirizu, czyni to nadspodziewanie zręcznie. Tak, że trudno byłoby nazwać jego komedio-dramat utworem zdecydow