"Miarka za miarkę" Williama Shakespeare'a w reż. Mikołaja Grabowskiego w Teatrze Ludowym w Krakowie. Pisze Maciej Stroiński

Aktorzy spoko (Łomnicki, Wojciechowski, Kumięga), tekst spoko (Szekspir), scenografia - nie ma. Czarne w teatrze to mogą być ściany. Anna Wintour ma co do czarnego rację, że ani elegancki, ani nie wyszczupla. Sympatyczny teatr ilustracyjny. Naprawdę, mówię bez ironii. Dają Szekspirowi powiedzieć. Startują w tempie fast forward. Dwie godziny, a nawet nie zauważyłem, kiedy usiadłem. Łomnicki gra burdelpapę, Wojciechowski wariata w piżamie, Kumięga - piczkę - zasadniczkę. Myśleliście, że inscenizują z okazji nowego tłumaczenia, ale nie - z okazji nowej władzy. Aluzyjnie, jak dawniej. Trochę zabawne, trochę nie, smakuje mi zgodnie z poglądami. Niegłupia opowieść o tłumionym pożądaniu i że "agresja zawsze wraca do ciebie". I tu wchodzi chrześcijaństwo, które jest od wybaczania. Podpowiedź dla szkół: "powieść" znaczy "opowieść" (stare tłumaczenie), a Książę może symbolizować i Prezesa, i Suwerena. Chodzi o sytuację przekazania władzy, r