W świecie baśni i dziwów Najnowszą premierą Teatru Narodowego jest "Sen nocy letniej", najpiękniejsza poetycka komedia o miłości i zarazem jeden z najwybitniejszych utworów Shakespeare'a. Z całej jego twórczości chyba właśnie ta komedia posiada najbogatszą i najbardziej różnorodną tradycję sceniczną. Bo w żadnym innym utworze Shakespeare'a, fantastyka, poetyka snu, dziwność i baśniowość nie zaistniały tak silnie jak tutaj. Z tej właśnie komedii czerpało natchnienie i motywy dla własnej twórczości wielu artystów, pisarzy. Dość wspomnieć słynny "Marsz weselny" Mendelssohna, skomponowany jako uwertura do "Snu nocy letniej", czy też niezwykły, fantastyczny świat Goplany w "Balladynie" Słowackiego. Zdaje się, że reżyserów najbardziej fascynuje tu poetyka snu, co pozwala inscenizatorowi na wykorzystanie własnej wyobraźni. Choć, prawdę mówiąc, owa senna rzeczywistość jest tutaj tylko jednym z trzech planów, ale za to najważniejszym