To nie było dobre przedstawienie. A już na pewno nie na miarę firmy jaką jest Te­atr Powszechny w Warszawie. A szkoda. Powieść Klausa Man­na najstarszego syna wielkiego Tomasza, spopularyzowana została przez film koprodukcji węgiersko - zachodnioniemieckiej, w reżyserii ISTVANA SZABO, zna­ny dobrze i polskiemu widzowi. Wokół powieści wybuchł skandal, uważano bowiem, że Klaus Mann opisał karierę niemieckiego akto­ra Gustafa Grundgensa. Bohater powieści Hendrik Hofgen jest hamburskim aktorem, który robi gwałtowną karierę za czasów hitleryzmu za cenę podporządkowania się artystycznej ide­ologii nazizmu. Tytuł jest chyba, co podchwycił autor adaptacji, ironiczny, bo choć Hofgen, przy­biera pozy demoniczne, pozostaje aktorem drugorzędnym, z prze­błyskami talentu, bez charakteru i staje się dość łatwym łupem, dla brunatnej bestii. Diabeł zaś jest skrajnością zła, ale charakte­ru nie można mu odmówić. W przedstawieniu warszawskim, Hofgen,