"MEDEA" Juliusza {#os#21410}Łuciuka{/#} jest kolejną premierą baletową Państwowej Opery i Filharmonii Bałty­ckiej. Kolejnym ogni­wem, jak sądzę, tej samej linii repertuarowej, w której, obok klasy­cznych, żelaznych po­zycji, będących kano­nem i podstawą działań artystycznych każ­dego zespołu, znajdują się przedstawienia, stanowiące twórczą wizytówkę jego choreografa. Po "Annie Kareninie", po "Spartakusie" przy­szedł czas na "Medeę". Nie chodziło tu wca­le, jak rozumiem, o fa­bularne zilustrowanie losów mitycznej zbrodniarki, czarownicy. Zresztą utwór Łuciuka, na wskroś współczesny, trudny w odbiorze dla mniej wyrobionego wi­dza, wsparty jeszcze bardzo wyrazistym so­lo sopranowym nie dawał takich możliwości. Utwór jest krótki, zaledwie czterdziestominutowy; GUSTAW KLAUZNER zaprosił więc do współpracy znakomite­go perkusistę MARIA­NA WANDTKE, który rozszerzył niejako kom­pozycję Łuciuka o efe­kty perkusyjne, stano­wiące j