Warto czasem poszukać wśród sztuk rzadziej grywanych, pójść w bok od szerokich, uczęszczanych traktów repertuaru teatralnego. Potwierdziło tę prawdę przedstawienie komedii Wilde'a "Mąż idealny". Teatr Telewizji ma już od kilku lat tę zasługę, że interesuje się twórczością pisarza, trochę zapomnianego, zwanego kiedyś mistrzem paradoksu. A twórczość Wilde'a wcale nie zbladła, wcale się nie zestarzała. Świadczyły o tym spektakle "Brat marnotrawny" i "Portret Doriana Greya", podobnie jak obecnie przedstawienie "Męża idealnego". Jest to "sztuka salonowa", której akcja rozgrywa się wśród wysokich sfer angielskiej arystokracji rodu, pieniądza i pozycji społecznej. Ale pod pozorami blichtru, elegancji, dobrych manier i szlachetnego postępowania wykrywa Wilde zakłamanie, obłudę, żądzę pieniądza i władzy, a nawet zwyczajne nadużycia i afery finansowe, karalne sądownie. Są one oczywiście skrzętnie ukrywane przez szanownych gentlemanów, a