Urocza, choć nieco swawol­na komedia Fredry "Mąż i żona" grana jest bra­wurowo w Teatrze Kameral­nym. Fredro zbiera brawa przy otwartej kurtynie, a do jego sukcesu przyczynia się koncertowa gra kwartetu artystów, bezbłęd­na, pomysłowa i twórcza reżyseria Bohdana Korzeniowskiego oraz piękne dekoracje i stroje Strzeleckiego. Komedia ta zresztą ma w Warszawie godne precedensy, nie wiem tylko, czy nasze wykształcone czytelniczki pamiętają gorszący kiedyś w Ipsie teatr Criquot pod kierownictwem utalentowanego bzika Jaremy i wszystkie cuda, któreśmy tam oglądali? Między innymi widzieliśmy "Męża i żonę" wystawionych bardzo orygi­nalnie, gdyż przed aktami kłócili się tam na proscenium dwaj krytycy. Żeleński, ucharakteryzowany na swego wielkiego ojca Boya i drugi aktor Kucharski. Jeden zdobił Fredrę we wszystkie patriotyczne i obywa­telskie cnoty, doszukując się w jego dzie­łach gorzkiej satyry, drugi - Boy właśnie - odpowiadał lapidarnie: "Fredro