To znakomity spektakl, zbudowany bezbłędnie w warstwie kompozycyjnej, dokładny i precyzyjny w opisie sytua­cji, w odmierzaniu rytmu sekwencji. Intelektualny i żywiołowy zarazem. Naturalistyczny i nadrealistyczny w swojej poetyce. Wściekle żywy przez ciągłe odniesienia do współczesności. Jest w tym przedstawieniu c a ł y {#au#158}Wit­kacy{/#}, którego znamy z jego rysunków i malarstwa, powieści i dramatów. Witkacy prorok i Witkacy błazen, wielki wizjoner procesów cywilizacyj­nych i wielki aktor, niezrównany żon­gler, traktujący twórczość artystyczną jako fajerwerk zapierających dech po­mysłów, niespodzianek, fantastyczności. Witkacy wzniosły i Witkacy trywialny, moralizator i cynik w jednej osobie. "Matka" w inscenizacji Jerzego {#os#1115}Ja­rockiego{/#}, to sztuka o mizeractwie du­chowym, o zakłamaniu wewnętrznym bohaterów i wielkiej bladze, o umiejęt­ności gestów pustych, kabotyńskich, ni­jakich. Jakże bardzo polski to klimat i polsk