"Marzenie Nataszy" w reż. Wojciecha Urbańskiego w Teatrze Powszechneym w Warszawie. Pisze Lidia Raś w Polsce Metropolii Warszawskiej.

Spektakl wg dwóch monodramów rosyjskiej dramatopisarki Jarosławy Pulinowicz nie jest może tekstem idealnym formalnie, ale za to szczerym, jak tylko może być szczery głos 20-latki, piszącej o problemach współczesnej młodzieży. I to nie tylko w Rosji. "Marzeniem Nataszy" w reżyserii Wojciecha Urbańskiego rozpoczęła działalność Scena Debiutów Teatru Powszechnego w Warszawie. Dwie młode dziewczyny siedzą na dwóch taboretach. Rozdziela je przeźroczysta ścianka. W tle słychać klubową muzykę. Gdy spektakl się rozpocznie, tę minimalistyczną scenografię uzupełnią punktowe światła, padające raz na jedną, raz na drugą bohaterkę. Asceza środków służy spektaklowi, bo widza nie rozprasza nic; przez godzinę koncentruje się wyłącznie na słowach. A te bywają nieprzyjemne i przerażające. I do tego muzyka Dominika Strycharskiego umiejętnie podsycająca emocje i prowadząca aż do tragedii bohaterek. Natasza Banina (Joanna Osyda) i Natasza W