W "Martwych duszach", telewizyjnym widowisku według arcydzieła literatury rosyjskiej, kryje się tak bogata problematyka, że trudno zdecydować się na wybór. Czy skupić się na sprawach adaptacji i inscenizacji telewizyjnej, czy może tylko grze aktorskiej? Albo po prostu wdać się w dyskusję nad pryncypiami teatru w ogóle i widowiska telewizyjnego w szczególności? Znakomicie poradził sobie Zygmunt Hübner z adaptacją powieści Gogola. Przystosował do wymogów małego ekranu nie tekst, co, niestety, zdarza się najczęściej, lecz ideę utworu. Wielki monolog Czyczykowa podzielił na części, w których bohater - tak jak w powieści - stara się oszukać swoich rozmówców. Na samym początku rozmówcy Czyczykowa zwracają się bezpośrednio do widza, który niejako utożsamia się z bohaterem utworu. Dopiero później widzimy samego Czyczykowa, którego już dokładniej poznajemy w następujących po sobie obrazach. Obrazy te układają się w galerię osobliwości c