"Małą Apokalipsę" opublikował Tadeusz Konwicki w roku 1979 w niezależnym piśmie "Zapis". Słodkie i szalone lata siedemdzie­siąte mamiły jeszcze swoim bled­nącym blaskiem, gdy powstawała ta powieść: fantastyczna, choć zbudowana z najbardziej realnych fragmentów naszego życia, wizja stolicy komunistycznego państwa u progu totalnej degeneracji i roz­padu. Jej narratorem jest pisarz, który na prośbę przyjaciół z opo­zycji ma dokonać demonstracyj­nego samospalenia przed Pała­cem Kultury i Nauki. Przygotowu­jąc się do tego aktu krąży po war­szawskim Śródmieściu, rozmawia ze znajomymi i nieznajomymi, przygląda się oszalałej rzeczywi­stości, w której nie funkcjonują ża­dne prawa cywilizacji i natury: właśnie zawalił się Most Poniatowskiego, święto 22 lipca obchodzi się w śnieżnych zamieciach, pol­skim hymnem państwowym stała się "Międzynarodówka", zaś całe miasto udekorowano transparen­tami i czerwonymi sztandarami, od których