Premiera "Magnusa" w Operze Śląskiej w Byto­miu w 1970 roku stała się wydarzeniem arty­stycznym. Podkreślano wówczas nie tylko war­tość ideową dzieła, lecz także jego szczególne wa­lory muzyczne. O ile te ostatnie wydają się fak­tem do dziś nie podle­gającym dyskusji, to li­bretto wymagałoby chy­ba pewnych zmian. Przy­pomnijmy, że operę wy­pełniają wydarzenia współczesne, wywołujące u głównego bohatera (Magnus-Gruda) wspom­nienia z okresu okupacji. Na libretto składają się także analogiczne wyda­rzenia z czasów Władysława Hermana. Ten wą­tek bardzo wzbogacił obraz sceniczny, ale nie­stety równocześnie po­psuł logikę i uniemożli­wił przebieg fabuły. To, że ludzkie postawy po­wtarzają się w różnych epokach, jest faktem do­statecznie znanym i nie stanowiło w tym przy­padku naczelnego za­gadnienia. Najistotniej­szy - tak przynajmniej wynikało z akcji - pro­test przeciwko wojnie, trwale lub na długo wyniszczającej psy