Przygody mitologicznego Ulissesa (Odyseusza) stały się źródłem natchnienia dla wielu pokoleń poetów, dramatopisarzy, a później reżyserów. Dru­gie Studio Wrocławskie przed­stawiło nam jedną z wizji podróży króla Itaki, najwięk­szego, obok Lope de Vegi dramatopisarza XVII-wiecznej Hiszpanii - Pedra Calderona de la Barcii. Dokonana przez niego adaptacja Ulissesa jest utrzymana w duchu katolickiej koncepcji zbawienia. Z różnorodności aspektów "Ody­sei" Homera został wyekspo­nowany problem wewnętrzne­go konfliktu oczekiwań bo­hatera. Z jednej strony chęci używania w "boskim raju roz­koszy", a z drugiej - prag­nienia powrotu do ojczystej Itaki, zastąpionej przez Calde­rona chrześcijańskim niebem, życiem wiecznym. Niczym w średniowiecznym moralitecie realnych bohate­rów zastępują alegoryczne po­stacie, odpowiedniki władz zmysłowych i rozumowych człowieka. Cały układ powią­zań motywacyjno-emocjonalnych Ulissesa jest nabudowany na platońs