Spektakl jest, niestety, przykładem całkowicie nieudolnego oswajania dziecka z tematem autyzmu - o "Kosmicie" Teatru Dzieci Zagłębia z Będzina na V Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Współczesnych dla Dzieci i Młodzieży Kon-teksty w Poznaniu pisze Katarzyna Nowaczyk z Nowej Siły Krytycznej.

"Nie ma takiej rzeczy ze świata dorosłych, o której nie można by dziecku opowiedzieć. Idzie tylko o sposób, w jaki zostanie to powiedziane" - pisał w jednym ze swych artykułów na temat teatru dla najmłodszych eseista i krytyk teatralny Andrzej Falkiewicz. Teatr dla dzieci powinien uczyć świata, nazywać go i torować drogę. Dziecko to widz wymagający, o określonych predyspozycjach i kompetencjach odbiorczych. Poruszanie tematów trudnych, przytłaczających, smutnych nie jest jednak zabronione, przeciwnie - jest wręcz wskazane, pod warunkiem, że twórcy wiedzą, jak o nich rozmawiać z młodym odbiorcą. Spektakl "Kosmita" Teatru Dzieci Zagłębia Będzin to, niestety, przykład całkowicie nieudolnego oswajania dziecka z problemem, zarówno w sensie psychologicznym, jak i teatralnym. W pierwszej scenie rozradowana dziewczynka oznajmia, że wkrótce urodzi jej się brat. Wyobraża sobie, że będzie zabierała go na spacery, bawiła się, grała w piłkę. Gdy mały K