Na przedstawieniu "Odprawy posłów greckich" wchodzimy do kameralnej sali Teatru im.Al.Węgierki zupełnie odmienionej. Z małej salki udającej pudełko­wy teatr wyrzucono kotary, deski, przepierzenia; odsłoniła się architektura ponad funda­mentem i wrócił nastrój właś­ciwy sztuce. Po dwóch stro­nach naprzeciw siebie rzędy ław. Między nimi główny po­dest, na nim tronowe krzesło dla Priama, ubranego w polski strój. Nie opodal przedsionek pomieszczenia Heleny, porwa­nej przez Aleksandra syna Priamowego z Grecji do Troi. Reszta miejsc gry rozrzucona będzie miedzy widzami w po­zostałej wolnej przestrzeni i pod ścianami. Sala powoli za­pełnia się publicznością, która wchodzi niepewnie pod belko­wane sklepienie, mija rozwie­szone pęki ziół, czosnku, cebuli - swojski wyraz domostwa, co już królewskie, lecz jeszcze pamięta swój pospolity rodo­wód. Kształt sali, jej wystrój i at­mosfera narzuciły rozwiązania reżyserskie i równocześnie da­�