"Macabra Dolorosa albo rewia DADA w 14 piosenkach z monologami" w reż. Pawła Szarka w Teatrze Nowym w Krakowie. Pisze Marzena Rogozik w portalu kulturakta.pl.

Mrok na scenie Teatru Nowego rozdziera dzika i głośna muzyka. Światła zapalają się i gasną. Na scenie wije się w dynamicznym tańcu młoda kobieta. Ale to wcale nie jest koncert rockowy, a budzący kontrowersje nowy spektakl w reżyserii Pawła Szarka "Macabra Dolorosa albo rewia DADA w 14 piosenkach z monologami". Już na wejściu autor sztuki sygnalizuje nam, że nie będzie to smutna refleksja nad śmiercią dziecka i psychiką jego matki-morderczyni, ale prawdziwy show. Monologi oparte na tekstach z Medei, listach Magdy Goebbels czy innych przypadkach dzieciobójczyń dają szerokie spektrum do obserwacji powodów, czy uczuć towarzyszących matkom, które zabijają własne dzieci. Jednak wątek Katarzyny W. zdaje się przeważać nad innymi będąc tym znanym każdemu, najbardziej aktualnym i upublicznionym w każdym szczególe. Z czternastu piosenek z monologami nie wyłania się obraz nachalny, ale szkic stworzony z aluzji. Kilka haseł-kluczy, kilka niedomówień.