"Lustrzana chmura" Roberta Jarosza w reż. autora w Teatrze Animacji w Poznaniu. Pisze Ewa Hevelke, członkini Komisji Artystycznej XXII Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Dzieci lubią patrzeć w chmury, bo tam jest wszystko to, czego nie mogą dotknąć. Dzieci lubią patrzeć w lustro, bo odkrywają siebie, dostrzegając coraz to inne szczegóły. Opowieść o poławiaczkach pereł (Julianna Dorosz, Danuta Rej), duchu lasu, i chłopcu, którego rodzice zamienili się w zwierzęta, łączy te dwie cechy - odkrywania i sięgania po to, czego się nie da uchwycić. Spektakl Roberta Jarosza, autora i reżysera, wymaga skupienia, by śledzić gęstą i wieloznaczną narrację. Wymaga też oderwania się od przyzwyczajeń - szybkiej akcji, mocnych akcentów, których dostarcza kino. To teatr kontemplacyjny, dalekowschodni w swej atmosferze, którą budują długie sekwencje ruchu, rytmiczna, transowa, prosta muzyka. Dawno, dawno temu był sobie pierwotny porządek natury, który regulowała matka-natura Aranjani (Katarzyna Romańska). Cała przyroda żyła wspólnie szanując się i czerpiąc siłę z tej wspólnoty. Pewnego dnia do lasu przyszła kobiet