Kto jak kto, ale legendarna heroina naszej sceny miała prawo tak postąpić. Jej jednoaktówka "Wakacje z diabłem" połączona z miniaturą dramatyczną Andrzeja Kondratiuka "Lustro" tworzą idealnie złożony dyptyk, komentujący twórczość artystki. Oto nasza bohaterka, wielka gwiazda, spędza samotnie wakacje w Sopocie, wracając wspomnieniami do niegdysiejszych przeżyć i spotkań z bliskimi jej osobami. Prowadzi dialog sama z sobą, ożywiając w pamięci role i przeżycia, snując rozważania nad istotą sztuki aktorskiej, a przede wszystkim nad tajemnicą życia. Czasem inkrustuje tekst wierszem, jak tym z pamiętnego spektaklu "Gwiazda" Helmuta Kajzara: Ja - nietykalna Ja - z odłamkami prawdy w ciele Ja - gwiazda firmamentów przepięknych Ja - wyobrażona Ja - zwierciadło mówiące Ja - bohaterka niecodzienna "Lustro" jest spektaklem, ale też i wyznaniem. Szczególnego rodzaju przecież, bo skonstruowanym z okruchów scenicznych wcieleń artystki, jej poet