Popularność przedstawień bożonarodzeniowych wynika z tradycji zimowego kolędowania: chodzenia po domach w okresie od Bożego Narodzenia do Trzech Króli i/lub w zapusty przebranych grup, których centralnymi postaciami były symboliczne zwierzęta lub niezwykłe stwory - z wykładów Dariusza Kosińskiego "Teatra polskie - historie" organizowanych w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego.

Spełnieniem Adwentowego oczekiwania są Gody - Boże Narodzenie i największe z polskich świąt - Wigilia. Nie jest ona ucztą świąteczną, ale raczej czasem pełnego napięcia i skupienia oczekiwania. Zgromadzeni, symbolicznie niejako zjednoczeni z całym światem, zastawiają stół i wspólnie czekają na Kogoś. Ta wspólnota oczekujących obejmuje nie tylko zgromadzonych żywych, ale także zmarłych, na których uważa się tego dnia szczególnie (zwyczaj strzepywania ręką stołków i ław przed zasiądnięciem, żeby nie skrzywdzić duszy) i których włącza się do wspólnoty przygotowując dla nich nakrycie i miejsce przy stole (wyjaśnienie, że czeka ono na "niespodziewanego gościa" jest późniejszą interpretacją) oraz zostawiając resztki po skończonej uczcie. Obejmuje także zwierzęta, którym daje się opłatek. Jego spożycie a następnie spożycie potraw określonego rodzaju i liczby, symbolicznie powiązanych z płodnością, ale i śmiercią, stanowi dzia