Czechowicz przeniósł Lublin w wymiar nieskończoności – powiedział PAP Tomasz Pietrasiewicz, autor książki „Józef Czechowicz. Śladami poety” i dyrektor Ośrodka „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie . Premiera książki z udziałem autora odbędzie się w Muzeum Józefa Czechowicza przy ul. Złotej 3 w Lublinie, 6 grudnia o 17-tej. 

Dyrektor Ośrodka "Brama Grodzka - Teatr NN" w Lublinie Tomasz Pietrasiewicz uważa Czechowicza za najwybitniejszego poetę w historii Lublina, ponieważ swoją twórczością przeniósł go w wymiar nieskończoności. "Lublin jest miastem niezniszczalnym dzięki poezji Czechowicza. Mieć tak wybitnego poetę jak Czechowicz to szczęście dla miasta" - podkreślił.

Zdaniem Pietrasiewicza, kluczem do poznania twórczości poety jest świadomość tego, jak czuł miasto, jak po nim się poruszał i wagi konkretnych miejsc w jego życiorysie. "Poezja Czechowicza  bardzo mocno związana jest z topografią. Widać to wyraźnie w +Poemacie o mieście Lublinie+, ale są też inne utwory, które można przypisać do konkretnych miejsc" - dodał.

Autor wymienia w przewodniku miejsca bliskie Czechowiczowi m.in. nieistniejącą suterenę kamienicy przy ul. Kapucyńskiej 3, gdzie przyszedł na świat, Żmigród - "krainę dzieciństwa" poety, redakcje, w których pracował, a także drukarnie, księgarnie, kawiarnie i ulice Starego Miasta.

Pietrasiewicz kończy "opowieść o miejscach czechowiczowskich" na 1933 r., kiedy poeta wyjechał do Warszawy. "Strasznie cierpiał z tego powodu" - zastrzegł. "Warszawa była miejscem, gdzie robił karierę, zarabiał. Natomiast Lublin ciągle był dla niego najważniejszym miejscem, z którym czuł bardzo emocjonalny związek" – stwierdził.

Premiera książki z udziałem autora odbędzie się w Muzeum Józefa Czechowicza przy ul. Złotej 3 w Lublinie. Spotkanie rozpocznie się w piątek o godz. 17.

Józef Czechowicz zaliczany jest do najwybitniejszych poetów okresu 20-lecia międzywojennego. Urodził się 15 marca 1903 r. w Lublinie, w suterenie nieistniejącej już kamienicy przy ul. Kapucyńskiej 3. Był nauczycielem, bibliofilem, wydawcą, dziennikarzem, animatorem lubelskiego środowiska kulturalnego. Najbardziej znane tomiki poetyckie Czechowicza to "Kamień" (1927), "ballada z tamtej strony" (1932), "Nic więcej" (1936), "Nuta człowiecza" (1939). W jego poezji sielankowe opisy wsi i prowincji w miarę zbliżania się wojny ustępowały elementom katastrofizmu. W 1934 r. napisał - jako słuchowisko radiowe - "Poemat o mieście Lublinie", który jest poetyckim zapisem nocnego spaceru po ulicach tego miasta.

Zginął 9 września 1939 r., gdy niemiecka bomba trafiła w kamienicę, gdzie mieścił się zakład fryzjerski, w którym właśnie wtedy przebywał Czechowicz. Miał 36 lat. Kamienicy nie odbudowano. Obecnie mieści się tu pomnik poświęcony Czechowiczowi. Poeta spoczywa na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie.