Jak przenieść do teatru prozę Conrada, której akcja rozgrywa się na dalekich, wschodnich morzach, w orientalnych portach i wioskach? Wszelkie próby realistycznego oddania tej scenerii mogą narazić twórców na śmieszność. Laco Adamikowi udało się zręcznie wyminąć rafy realizmu. Morze, podobnie jak Orient, jest w jego spektaklu umowne. Obraz statku "Patna", który płynie z 800 muzułmańskimi pielgrzymami na pokładzie, wygenerował na ekranie komputera, nadając mu malarskie cechy. Morze i tropikalny las z drugiej części nie są bowiem tylko egzotycznym tłem dla akcji. To także metafora niebezpieczeństw, przez które bohater powieści Jim Williams ma przeprowadzić powierzonych sobie ludzi. Jim był pierwszym oficerem na "Patnie", handlowym statku, który kursował między Indiami a Półwyspem Arabskim. W krytycznej chwili, kiedy statek zaczął tonąć, uciekł z resztą załogi, pozostawiając pasażerów na laskę żywiołu. Przed sądem przyjął na siebie