Federico Garcia Lorca, wielki hiszpański poeta i dramaturg, żył krótko, zaledwie 37 lat. Padł ofiarą faszystowskiego terroru, rozstrzelany 19 sierpnia 1936 r. na przedmieściach Granady i tam pochowany w ogromnej wspólnej mogile przeciwników faszyzmu. Niezwykle popularny za życia, stał się legendą po swej męczeńskiej śmierci, natchnieniem i ojcem duchowym największych pisarzy i poetów hiszpańskich i latynoamerykańskich. Jeszcze za życia nazywany "ostatnim bardem Hiszpanii", "piewcą odwiecznej Andaluzji" wywarł przemożny wpływ na rozwój nowoczesnej poezji i dramaturgii, gdzie porównywalny bywa z Lope de Vegą, którego zresztą sam cenił niezmiernie i propagował z pasją. Genialna synteza tradycji i awangardyzmu, ludowości i nowatorstwa wydały owoc niezwykły - teatr bardzo atrakcyjny, piękny mądry i uniwersalny, który śmieszy, wzrusza i zadziwia scenicznym konkretem, i strzelistą metaforą. Trzy, obok poezji, pasje Lorki: muzyka, plastyka i teatr wpł