Na marginesie artykułu p. Sygi. Zacytuję Norwida: "Tym zaś co serca jeszcze mając szczątek Nie powstydzili się wielkich pamiątek Myślą czcić wielką" Tym mówi poeta "pal­my się schylą od wołań aniołów", a my powiemy mniej poetycznie, tym na­leży się cześć i wdzięcz­ność. Nawiązuję do arty­kułu p. Teofila Sygi w czwartym numerze "Sto­licy" pt. "Coś Ty uczynił ludziom,Mickiewiczu?". Że pod tym artykułem każdy pisarz polski, na­leżący do starszego czy też najmłodszego pokole­nia pisarzy podpisać się może z czystym sumie­niem, to nie ulega dla mnie wątpliwości. Rozma­wiałem kiedyś w Paryżu z rzeźbiarzem Bourdellem, twórcą pomnika Mickie­wicza, który dziś stoi nad Sekwaną. Rozmawiałem o Mickiewiczu i wielki francuski artysta powie­dział mi: Wielkości ta­lentu a raczej geniuszu waszego wieszcza ja, nie znając języka, ocenić w pełni nie mogę. Ale mó­wiłem o Mickiewiczu z wielu Polakami młodymi i starszymi, z art