AKCJA sztuki Gorkiego "Letnicy", pokazanej na drugim wieczorze III WST w Teatrze Dramatycznym, dzieje się na początku naszego wieku (napisana w r. 1904) w carskiej Rosji w podmiejskiej miejscowości letniskowej, w której spędzają "wywczasy" przedstawiciele inteligencji (czy - jakbyśmy dziś powiedzieli - wolnych zawodów): lekarze, inżynierowie, pisarze. Sztuka jest bardzo "czechowowska", Gorki był niewątpliwie w pierwszym okresie swego pisarstwa pod wpływem autora "Wiśniowego sadu" (poznał go w 1901 r.) - tylko, że "weltschmerz" rosyjskiej inteligencji, jej beznadziejna bezwyjściowość oraz - mimo wyostrzonej samoświadomości - żałosna niemożność znajduje u Gorkiego jeszcze dobitniejszy wyraz a niektóre partie dialogu (m. in. o niemożności porozumienia się między ludźmi) przypominają tzw. awangardę paryską lat pięćdziesiątych. Cechy aktualności mają też rozmowy adwokata Basowa z pisarzem Szalimowem na temat sensu społecznego i rezonansu pisars