"Panny z Wilka" wg Jarosława Iwaszkiewicza w reż. Krzysztofa Rekowskiego w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie. Pisze Kalina Zalewska, członkini Komisji Artystycznej V Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej "Klasyka Żywa".

Krzysztof Rekowski na pewno oglądał głośny spektakl Agnieszki Glińskiej ze Starego Teatru, bo nawet zaczerpnął z niego jedno rozwiązanie. Wyreżyserował jednak własny, na antypodach tamtego, dzięki czemu mamy w Klasyce Żywej bardzo ciekawe spotkanie: dwie krańcowo różne interpretacje "Panien z Wilka", wybitnego opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza. Glińska, wspólnie z Martą Konarzewską, zdekonstruowała jego tekst tak, by dowartościować kobiety. Panie wzięły odwet na pisarzu, który, jak świadczy biografia, pod postaciami panien z Wilka opisał męskich bohaterów. Sens tekstu został ujęty w nawias, a nawet zakwestionowany. Toteż świetni krakowscy aktorzy pozostają w polemicznym dialogu z pisarzem. Kobiety wychodzą z cienia, autorką opowiadania okazuje się Kazia jako najmądrzejsza i najgorzej potraktowana; Wiktor Ruben zaś skupionym na sobie narcyzem, a wiadomo, że bohater ten stanowi alter ego autora. Rekowski powrócił do opowiadania Iwaszkiewicz