Wśród spraw związanych z drugą wojną światową, zagadnieniem, które dotychczas nie znalazło wyrazu w żadnym utworze dramaturgicznym, jest kwestia reakcji ludzi, którzy jako niemieccy jeńcy wojenni zamknięci byli za drutami w obozach i izolowani od życia. Kwestię tę porusza Leon Kruczkowski w swym dramacie "Pierwszy dzień wolności", którego prapremiera odbyła się w Teatrze Współczesnym. Sytuacja jest taka: W opuszczonym przez Niemców, bliżej nieokreślonym mieście, znalazła się grupka oficerów polskich, którzy w opustoszałym mieszkaniu krawca niemieckiego przeżywają, po wydostaniu się z obozu, pierwsze godziny wolności. Jeden z oficerów został podczas wędrówki z obozu do miasta kontuzjowany w rękę. Przypadek zdarza, że w mieście pozostał lekarz niemiecki ze swoimi trzema córkami. Podczas opatrywania kontuzjowanego dowiadujemy się, iż lekarza tego spotkał bolesny cios: jego dwudziestoletnia córka, Inga, została poprzedniego wieczora