Przedstawienie rozpoczyna burza odgłosów. Z nieładu uderzających o siebie dźwięków wyłania się miarowy stukot pociągu. To przybycie Józefa syna Jakuba (Rafał {#os#24719}Maćkowiak{/#}) do miejsca, w którym przebywa jego Ojciec. Ten rytm jest klamrą przedstawienia, obudzeniem opowieści i jej zamknięciem. Dziwaczne postacie na scenie to nie tylko pensjonariusze sanatorium, ale jednocześnie bohaterowie innych opowiadań {#au#814}Schulza{/#}. Emeryt (Stanisław {#os#484}Brudny{/#}) z przymocowanym do pleców krzesłem, Bianka z "Wiosny" (Maria {#os#9731}Peszek{/#}) nosząca lusterko niczym pensjonarski tornister. Są tu nawet postaci, którym reżyser nie pozwoli opowiedzieć swojej historii - pielęgniarka (Izabela {#os#8999}Szela{/#}) przypomina specjalizującą się w tresurze ludzi bohaterkę "Księgi". Z historii Doda (Andrzej {#os#2303}Mastalerz{/#}) pozostaje tylko jego krzyk. Józef podgląda je w lusterku, powołuje do zwierzeń lub działania odbitym w nim świa