Na wzburzone fale dyskusji nad teatrem polskim, toczących się ostatnio w Londynie w ciągu trzech wieczorów, Teatr Polski im. J. Słowackiego rzucił wznowienie komedii Wł. Perzyńskiego pt. "Lekkomyślna siostra". W tej raczej poważnej sztuce dopatrzeć się można bardzo złagodzonej, polskiej wersji "Ladacznicy z zasadami" J. P. Sartre'a avant la lettre. Pokazuje ona bowiem, że w tym ludzkim zwierzyńcu warszawskiego drobnomieszczaństwa sprzed pierwszej wojny światowej, gdy rubel był walutą obiegową, jedyną poza mężem osobą uczciwą jest młoda kobieta, która wydana przemocą za dobrego, ale niekochanego człowieka, ucieka od niego w świat, t. j. do Wiednia, gdzie znajduje zresztą tylko pozłacaną poniewierkę. Widzimy po tym, jak lekkomyślna siostra zostaje przyjęta przez mieszającą ją z błotem rodzinkę, zwłaszcza za drugim powrotem do Warszawy po "nowe życie", gdy nadzieje kochanych braciszków i siostrzyczek na odziedziczone przez nią pieniądze do