"Skóra węża" chorwac­kiego autora Slobodana Snajdera to spektakl szla­chetny w intencjach, ale nie­łatwy w realizacji. Temat poruszający serca i umysły całej czującej ludzkości: tra­gedia mieszkańców Saraje­wa - nie może przekroczyć granicy dopuszczalnego pa­tosu, gdy słowa tracą swoją prawdę i stają się jedynie pu­stymi sloganami. Autor, jak się wydawało, znalazł sposób, by się przed tym uchronić. Historię zgwałconej kobiety Marii oprawił w ramę bałkańskiej legendy, zgodnie z którą po­częte w wyniku gwałtu dziecko, przybiera po uro­dzeniu postać węża i staje się mścicielem wszystkich zniewolonych brutalnie matek. Maria nie jest w stanie zaakceptować takiego wyro­ku losu, jej stan błogosła­wiony staje się stanem prze­klętym, jest nie tylko buntem przeciwko niechcianemu macierzyństwu, ale i prote­stem przeciw spirali zła. Nie chce wydać ze swego łona kolejnego mordercy. Ale obok niej jest kobieta, której dziecko zabito. To