Za co kochamy Sławomira {#au#87}Mrożka{/#}? Bo wielkim pisarzem jest! A skoro tak, to musiał napisać w końcu dzieło, w którym zawarł wszystkie odwieczne i współczesne prawdy o naszym tutaj krymsko-wschodnioeuropejskim byto­waniu. I nie mogła to być jakaś dowcipna i mądra sztuka z gatunku tych, które przyniosły mu zasłużony autorytet i sła­wę, ale koniecznie wielkie, epickie dzie­ło, które długo się czyta, a w teatrze oglą­da najlepiej 4 godziny! Wielkiemu ironiście zabrakło autoironii... Z dalekie­go Meksyku wystawił diagnozę naszej rzeczywistości nie bacząc, że jej tempa my sami nie możemy dogonić. Potem dorzucił jeszcze receptę, zrezygnował z jednego doktora i poczekał na innego, który zgodził się leczyć przy obostrzo­nym rygorze... Nowy lekarz - reżyser Maciej {#os#293}Wojty­szko{/#} wykazał umiejętności, talent i intui­cję. Pacjentami zostali widzowie. I choć niektóre metody musiały im wydać się niezrozumiałe, a część