Początkowo przebiegał pod nazwą Lądeckie Lato Baletowe. Jego dziewiętnastoletnia historia była ewolucją programową, od prezentacji szczególnie cennych pozycji klasycznego repertuaru baletowego w wykonaniu polskich tancerzy, autorskich produkcji coraz częściej pojawiających się teatrów tańca, zespołów pantomimicznych, ludowych, historycznych (Cracovia Danza), wreszcie Gal Baletowych prezentujących kunszt polskich i zagranicznych gwiazd baletu - pisze Sławomir Pietras w tygodniku Angora.

Osobnym nurtem lipcowego festiwalu przebiegającego pod hasłem "Lądek miastem tancerzy", są liczne warsztaty, kursy, zajęcia dla najmłodszych, a zwłaszcza nauka tańców charakterystycznych i narodowych, w których biorą udział zarówno artyści w grupach profesjonalnych, jak i amatorzy, i uczniowie. Z każdym rokiem akcja ta gromadziła coraz liczniejsze grono młodzieży oraz pedagogów i instruktorów, a wśród nich wielu świetnych fachowców zagranicznych. Ponieważ coraz częściej pojawiały się w Lądku zespoły z różnych krajów Europy, Ameryki i Azji, z czasem Lądeckie Lato Baletowe przekształciło się w Międzynarodowy Festiwal Tańca. Niemal od początku wśród jego gości honorowych rezydowała legendarna polska balerina Olga Sawicka. Spotykała się z uczestnikami, rozmawiała z publicznością, oglądała niemal wszystkie spektakle, dzieliła się opinią i doświadczeniem, brała czynny udział w życiu festiwalowym. Toteż po jej śmierci najpierw Ląd