Sztuki Sławomira Mrożka wzbudzają kontrowersyjne opinie. Ich treści tak ściśle okrywa umowność zewnętrznego kształtu - dramaturgii, psychologii, nawet języka, że często sprawiają wrażenie rebusu lub żartu. Wydają się być znakiem ideograficznym trudnym do rozszyfrowania w swej wieloznaczności. Nie przylegają wprost do żadnej konkretnej rzeczywistości, nie są obrazem żadnej realnej sytuacji międzyludzkiej, nigdy też nie należy szukać w nich odbicia realnie istniejących konfliktów. Mrożek żongluje elementami różnych układów, czerpie z wielu stylów, tworząc z nich dość sztuczne konstrukcje, nadając im funkcje znaków zaszyfrowanych treści. Metoda ta jest niewątpliwie efektowna już z tego powodu, że sprawia wrażenie teatru "nowoczesnego". Krytyka, zwłaszcza za granicą, umieszczała sztuki Mrożka w pobliżu teatru Becketta czy Ionesco, zarówno posługując się tu analogiami "zredukowanego dramatu", jak i szukając
Tytuł oryginalny
Kynologia i polityka
Źródło:
Materiał nadesłany
Ekran nr 11