"Macabra Dolorosa albo rewia DADA w 14 piosenkach z monologami" w reż. Pawła Szarka w Teatrze Nowym w Krakowie. Pisze Krzysztof Grudnik w portalu ArtPapier.

"Macabra Dolorosa" to stworzona przez Pawła Szarka (reżyseria i dyrekcja muzyczna) oraz Katarzynę Chlebny (scenariusz i wykonanie) tragedia, której treść stanowi komedia, jaką media czynią z pierwotnej tragedii dzieciobójstwa. Ze względu na trudną składnię tego twierdzenia, spróbuję prościej: dzieciobójstwo jest samo w sobie tragedią, różnie motywowaną, różnie tłumaczoną, ale zawsze - tragedią. Medialne show, jakie mieliśmy okazję oglądać (lub nawet: w jakim niektórzy mieli okazję uczestniczyć) przy okazji Katarzyny W., jest komedią, sprowadzeniem tragedii do farsy. Ale ów proces, w którym tragedia ulega trywialnemu urozrywkowieniu, sam w sobie jest tragiczny. To tragedia innej jakości niż pierwotna tragedia dzieciobójstwa; w odróżnieniu od niej, jest to tragedia bliska widzowi, zachodząca w obrębie jego doświadczeń kulturowych. Przeciwstawne kategorie bliskości i odległości, uczestnictwa i alienacji wydają się kluczowe dla tego spek