"Niskie Łąki" w reż. Waldemara Krzystka w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Pisze Łukasz Drewniak w Przekroju.

Powieść "Niskie łąki" Piotra Siemiona ma podobno we Wrocławiu status kultowej. Nie ma się co dziwić - dokumentuje w końcu losy generacji stanu wojennego i klimat zbuntowanego miasta na początku lat 80. Młodych, kontestujących Polaków obserwujemy oczami Anglika, stażysty w Teatrze Współczesnym. Wolałbym, żeby autor scenicznej adaptacji zrobił z tego materiału film. Może w kinie przyjęta przez niego strategia streszczenia powieści sprawdziłaby się lepiej, bo w teatrze wygląda to tak, jakby opowiadana historia rzucała się desperacko na wszystkie strony. Akcja przedstawienia obejmuje 20 lat, circa 15 bohaterów, trzy epoki, dwa miasta, dwa kontynenty. Migają nam przed oczami czasy Solidarności, emigracji, budowania wilczego kapitalizmu w wolnej już Polsce - to wszystko w trzy godziny! Efektem musi być teatralna epilepsja. Jak się chce opowiedzieć o wszystkim, to w końcu opowiada się o niczym. Zamiast delektować się zapomnianymi smakami i zapachami Wr