EN

1.09.1988 Wersja do druku

Kto wspominasz dawne chwile...

"Wielka Improwizacja" i "Widzenie Księdza Piotra". Dwa najbardziej bodaj znane fragmenty dramatu Mickiewicza. Dwa obrazy samot­nych mężczyzn. Oto ten, który przepełniony poetyckim natchnieniem odważa się wyzwać Boga w imię swojej mocy i cierpień narodu dufając w to, że posiadł sekret lepszego urządzenia świata. I ten, co czeka pokorny i cichy, aż Pan objawi mu przyszłość; dozwoli nie tylko mieć nadzieję, ale także ujrzeć, że historia ma sens i żadne z cierpień nie idzie na marne. Jak awers i rewers: dwa pytania i dwie odpowiedzi, z których jasno wynika, że tylko jedna z dróg jest drogą słuszną i wiedzie poza zagmatwania codziennych zdarzeń aż do miejsca, gdzie poznać można zasadę, na jakiej wątek przenika się z osnową. Samotny, cóż po ludziach... i A imię jego będzie... - źródło tych cytatów potrafią podać wszyscy, nawet obudzeni w środku nocy z głębokiego snu. Powiedzmy: prawie wszyscy, bo muszą istnieć jakieś wyjątki, aby pot

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Kto wspominasz dawne chwile...

Źródło:

Materiał nadesłany

Więź

Autor:

Małgorzata Sugiera

Data:

01.09.1988

Realizacje repertuarowe