Teatr Wybrzeże (Duża Scena) w Gdańsku: RYSZARD III Williama Szekspira. Przekład: Stanisław Barańczak. Adaptacja, reżyseria, scenografia: Krzysztof Nazar, kostiumy: Krzysztof Tyszkiewicz, muzyka: Joanna Wnuk-Nazarowa. Premiera 10 III 2000.

Jak mogłaby wyglądać teatralna fenomenologia okna? Zadanie takie, godne Bachelarda, podjął swojego czasu Łukasz Drewniak, opisując sceniczne dzieje okna w Starym Teatrze. Okno - tajemniczy byt usytuowany na pograniczu, odzielający "wnętrze" od "zewnętrza", świat intymny od świata publicznego - często pobudza wyobraźnię artystów teatru. Bo też ilość jego symbolicznych znaczeń wydaje cie nieograniczona. Okno może być jasne bądź ciemne, żywe bądź martwe, gościnne bądź wrogie. Można przez nie wyglądać lub podglądać, uciec lub wyskoczyć. Mickiewicz każe w nim "zawiesić całuny", świadom, jak można sądzić, okiennych niebezpieczeństw: przez okno wyskoczy wszak Rollison, przez okno piorun dosięgnie Doktora. U Gogola okno jest ostatecznym argumentem przeciwko ożenkowi. Z "biednych", okaleczonych okien "najniższej rangi" rekonstruuje swój pokój dzieciństwa Tadeusz Kantor. W przedstawieniu Krzysztofa Nazara okno jest figurą centralną. Wisi z ty