"Ignacemu Krasickiemu należy się od Polski kulturalnej głęboki, wykwintny, wersalski ukłon - pisał Juliusz Kleiner - pełne uznania schylenie głowy przed kimś nieśmiertelnie dostojnym i nieśmiertelnie uśmiechniętym."

Krasicki (1735-1801) to wybitna postać w literaturze polskiego Oświecenia. Autor wszechstronny (spod pióra jego wyszły poematy heroikomiczne, bajki i przypowieści, satyry, komedie, a takie pierwsza polska powieść w nowożytnym rozumieniu: "Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki"), teoretyk prezentujący na łamach "Monitora" swój pogląd na teatr. Chciał widzieć w teatrze "szkołę cnót towarzyskich" - zabawę, ale i naukę. Stąd też w jego komediach (zachowało się ich osiem - a pisane były w Lidzbarku, gdzie Krasicki, po otrzymaniu godności biskupa warmińskiego, założył teatr na zamku) znajdujemy nie tyle pełnokrwiste postacie, co persony-symbole, uosobienie przywar Sarmatów i zapatrzeńców na zagraniczne mody. "Na komedie te - według słów Augusta Grodzickiego - patrzymy dziś podobnie jak np. na starą zabytkową porcelanę dobrej marki. Dziś już byśmy takiej nie produkowali, ale jej wdzięk i urok daje nam wiele przyjemności". Teatr "Wybrzeże" zł