O SZTUCE "Kariera Artura Ui" pisałam w swoim czasie obszernie po obejrzeniu spektaklu w teatrze Brechta "Berliner Ensemble". Dzisiaj, z radością muszę stwierdzić na wstępie, że przedstawienie warszawskie nie tylko dościga to w macierzystym teatrze Brechta, ale je nawet w pewnych punktach przewyższa. Brecht przedstawił historię zbrodniczej kariery Hitlera i jego współpracowników w latach 1932-1938, jako historię gangu chicagowskich bandytów, ale spektakl berliński szedł jak najdalej w kierunku demaskowania w oczach widza prawdziwego oblicza tych pseudo-Amerykanów. Tej demaskacji służył przede wszystkim wstęp do widowiska, który na przyciemnionej scenie ukazywał "jak żywe" figury woskowe, przedstawiające Hitlera, Goeringa i Goebbelsa, a dopiero potem zaczynała się akcja grana przez "bandytów". Reżyseria Axera pozostawiła więcej pola dla domyślności widza. Dla nikogo nie ulega wątpliwości, kim naprawdę jest Arturo Ui (Hitler), kim Givola (Goebbels),