Tak dobrego tekstu współczesnej autorki dawno już nie podawano ze sceny. Tak celnie dobranej odtwór­czyni roli głównej nie spotyka się często. "Królowa i Szekspir" to świetna sztuka niemiecko-argentyńskiej pisarki i lekarki Esther Vilar oraz wyśmienita kreacja Iwony Bielskiej. Autorka balansuje na granicy filozofii, historii i es­tetyki. Wszystko rozgrywa się nocą z 23 na 24 marca 1603 r. na zamku w Richmond. 70-letnia królowa An­glii Elżbieta jest chora. Tylko kolejne dawki przywo­żonego przez marynarzy białego proszku dodają jej sił ("kiedyś wystarczali tylko marynarze" - ironizuje). Ale ta noc jest wyjątkowa. Będzie ostatnia. Władczyni po­stanawia sama wyznaczyć kres swej drogi. Elżbieta jest wielką i mądrą królową. Świetnie rozumie, że w kra­ju blisko do niepokojów religijnych. Wie, że już nie zdoła zatrzymać biegu zdarzeń, a ponieważ władcy Anglii umierali we czwartek, wybrała sobie ten kró­lewski dzień tygodnia. Teraz po raz ost