II Warszawskie Spotkania Te­atralne zbliżają się ku końcowi. W Sali Prób Teatru Drama­tycznego domyka się przegląd Teatru Jednego Aktora (o któ­rym napiszemy osobno), a na scenie głównej tegoż Teatru Dramatycznego zaprezentował po Teatrze Nowym z Łodzi, swoją niedawną premierę Teatr Stary z Krakowa. Geografowie teatralni wymie­niają Teatr Stary jednym tchem obok Teatru Współcze­snego, czy Teatru Dramatycz­nego. Stała wymiana Teatru Starego z Teatrem Powszech­nym powoduje, że widz war­szawski może się systematycz­nie zapoznawać z ważniejszymi osiągnięciami gości z Krakowa. Niedawno zmarły Władysław {#os#16002}Krzemiński{/#} nadał Teatrowi Staremu charakter teatru po­szukującego, wrażliwego na dramaturgię współczesną, zwłaszcza na zjawiska awangardo­we. Ten teatr stary reprezentu­je w Krakowie odważnie sztu­kę nową, obecny jego dyrektor, Zygmunt {#os#871}Hubner{/#} utrzymuje linię swego poprzednika. Najbliższą premierą Teatru