Opera Karola Szymanowskiego zabrzmiała w rzymskiej Accademia Nazionale di Santa Cecilia. Obok orkiestry i chórów publiczność oklaskiwała szóstkę śpiewaków - pisze Adam Ciesielski w Sieciach Prawdy.

Król Roger" miał prapremierę w 1926 r. w Warszawie. Nie wzbudził entuzjazmu. Więcej uznania zdobył w Duisburgu (1928) i Pradze (1932). W 1949 r. pojawił się w Palermo, stolicy Sycylii, której dzieje oraz podania ojej XII-wiecznym normańskim władcy Rogerze II zainspirowały Szymanowskiego. Od lat 60. XX w. dzieło pojawiało się na scenach krajowych (w roli tytułowej błyszczał niezapomniany Andrzej Hiolski), ale rzadko, bo miało opinię trudnego, pozbawionego dynamicznej dramaturgii. Także słynni dyrygenci Simon Rattle i Charles Dutoit, których w latach 90. XX w. zafascynowała twórczość Szymanowskiego, nie ufali walorom teatralnym "Króla Rogera" i prezentowali go w wersjach oratoryjnych. Głośne inscenizacje Mariusza Trelińskiego: w 2000 w Operze Narodowej, w 2007 w Operze Wrocławskiej i w 2008 r. na festiwalu w Edynburgu przywróciły wiarę w sceniczny potencjał dzieła. Zwłaszcza że wsparły je intensywne do dziś działania promocyjne Instytutu Adama M