Gwiazda Dürrenmatta błyszcząca nie­gdyś jasno także i na scenach teatrów polskich powoli przygasa. Czy nieu­chronnie - od czasów "Meteora", który przeleciał przez scenę niejednego nasze­go teatru - trudno jeszcze powiedzieć. Coraz częściej autora szwajcarskiego ra­tuje dla polskiego widza reżyser i akto­rzy. Jak to było z "Play-Strindberg" na scenie teatru Współczesnego w Warsza­wie w reżyserii i scenografii Andrzeja Wajdy. Dürrenmattowski "Król Jan według Szekspira" jest sztuką o cynizmie kró­lów, którzy kosztem swoich poddanych rozstrzygają za pomocą wojen swoje ro­dzinne spory. Zdarza się wprawdzie, że jakiś koronowany udziałowiec królew­skiego koncernu zostaje otruty lub za­rżnięty, ale jeśli gra prowadzona jest według reguł to zazwyczaj giną tylko poddani. Dürrenmatt oczywiście meta­forę historyczną wykorzystuje dla kry­tyki współczesnego świata i to przede wszystkim świata kapitalistycznego. Do­stało się też neutralny