"Tango Nuevo" w reż. Giovanny'ego Castellanosa w Teatrze Muzycznym w Gdyni. Pisze Katarzyna Wysocka w Gazecie Świętojańskiej.

Tango dla przeciętnego odbiorcy jest przede wszystkim rodzajem namiętnego tańca, kojarzonym najczęściej z milongiem i Argentyną. Historia i specyfika tego gatunku jest jednak dość zawiła. Tango to nie tylko ruch, to także rodzaj muzyki, styl bycia. Tango to taniec ulicy i salonów, to muzyka klasyczna i elektroniczna, to taniec mężczyzn tłumiących swoje lęki przez odpowiednie kroki i gesty, to również taniec kobiet zaproszonych na chwilę do partnerowania. Tango to wyzwanie, energia, żywioł i smutna myśl, którą się tańczy. Tango kojarzone jest z akordeonem i bandoneonem, którego wirtuozem był Astor Piazzola. Był on jednocześnie twórcą nowego stylu muzycznego tanga argentyńskiego, tanga nuevo, łączącego elementy jazzu i muzyki poważnej. Dopiero w latach osiemdziesiątych XX wieku termin tango nuevo jako styl tańca został wprowadzony w Buenos Aires przez tancerzy Fabiana Salasę i Gustavo Naveira. Nieustanne łączenie tradycji z nowoczesnością, zmi